به گزارش شهرآرانیوز؛ احمد دلبری اظهار کرد: افزایش دو برابری طلاق در میان سالمندان بالای ۶۰ سال که به تازگی در گزارش‌های رسمی و رسانه‌ها مطرح شده، یک زنگ خطر اجتماعی مهم است که نیازمند توجه جدی جامعه، سیاست‌گذاران و نهادهای حمایتی است. این پدیده تنها یک مسأله خانوادگی یا آماری نیست؛ بلکه نشانه‌ای از تحولات عمیق در ساختار خانواده ایرانی، سبک زندگی دوران سالمندی و کیفیت روابط عاطفی در نسل‌های قدیمی‌تر است.
وی گفت: پدیده‌ای که در دنیا به عنوان “طلاق خاکستری” شناخته می‌شود (Gray Divorce) — یعنی طلاق در گروه‌های سنی ۵۰ سال به بالا — اکنون به ایران نیز رسیده است. در کشورهایی مانند ایالات متحده و فرانسه، نرخ طلاق در سالمندان طی دو دهه گذشته دو تا سه برابر شده است. در ایران نیز طبق اعلام مرکز آمار و برخی پژوهش‌های داخلی، در استان‌هایی مانند تهران، طی یک دهه اخیر نرخ طلاق در سالمندان دو برابر شده و روند افزایشی آن در سطح ملی دیده می‌شود.
رئیس انجمن سالمندان ایران در خصوص دلایل افزایش طلاق در سالمندان خاطرنشان کرد: تحلیل‌های علمی و پژوهش‌های داخلی نشان می‌دهد که این افزایش معلول چند دسته عامل است. عوامل روان‌شناختی سالمندان امروز بیش از گذشته به کیفیت زندگی، احترام و آرامش عاطفی توجه دارند. پس از سال‌ها سکوت و تحمل، بسیاری از روابط بی‌معنا و توأم با فرسایش روانی به طلاق ختم می‌شوند. تغییرات فرهنگی و اجتماعی، کاهش انگ اجتماعی نسبت به طلاق، افزایش استقلال مالی (به‌ویژه در زنان سالمند) و پذیرش اجتماعی بازنگری در روابط زناشویی حتی در سنین بالا از دیگر عوامل محرک است.
دلیری افزود: تغییرات پس از بازنشستگی، تغییرات ناگهانی سبک زندگی پس از بازنشستگی — کاهش نقش اجتماعی، خانه‌نشینی، سندرم آشیانه خالی — سبب بروز اختلافات پنهان و فشار عاطفی می‌شود.عدم وجود نظام حمایتگری مناسب، نبود ساختار مشاوره مستمر برای زوج‌های سالمند، نبود مهارت‌های ارتباطی در مواجهه با دوران سالمندی و نبود حمایت‌های اجتماعی کافی وضعیت را تشدید می‌کند.
وی در خصوص پیامدهای طلاق در سالمندی گفت: تنهایی و انزوای سالمندانی که در سنین بالا طلاق می‌گیرند، به‌ویژه زنان، با خطر انزوای اجتماعی، افسردگی و اختلالات روانی بیشتری مواجه می‌شوند. مشکلات اقتصادی در نبود استقلال مالی و ساختار حمایتی، سالمندان مطلقه به شدت در معرض فقر سالمندی قرار می‌گیرند. پیامدهای سلامت جسم و روان طلاق در این سنین، به دلیل نبود شبکه حمایتی مناسب و نیز افت جسمانی طبیعی این دوره، می‌تواند به افزایش ریسک بیماری‌های مزمن، بی‌تحرکی و افت کیفی زندگی منجر شود.
منبع: ایلنا
